وبسايت مهدوي ثقلين

در خلوتمان با خدا، دعای شریف «عظم البلاء و برح الخفاء» را بخوانیم

با اعتراف به اینکه [ مشکلات ] عمل از خودمان است که به سر ما آمده و می‌آید، تا خودمان را اصلاح نکنیم و با خدا ارتباط نداشته باشیم، با نماینده‌های خدا (اهل‌بیت علیهم‌السلام) ارتباط نداشته باشیم، کارمان درست نمی‌شود؛ تا رابطه ما با ولی‌امر، امام زمان صلوات‌الله‌علیه قوی نشود، آیا کار ما درست می‌شود؟! بدون اصلاح نفس؟ [آیا] می‌شود تا خودمان را اصلاح نکنیم کار درست بشود؟ تا در عالم راشی و مرتشی و رائش ( رشوه‌دهنده و رشوه‌گیرنده و واسطه رشوه ) هست کار تمام می‌شود؟!

باید همین کارها را بکنیم [ تا ] در بین خودمان اختلاطی نشود! آب آلوده نشود، تا گرفته بشود ماهی‌ها. در بین خودمان، فساد از این بالاتر نرود.

این یکی و دوم؛ در خلوتمان با خدا، تضرعاتمان، توبه‌مان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً دعای شریف «عظم البلاء و برح الخفاء» را بخوانیم؛ از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را، با او باشیم. حالا اگر رساند که رساند، اگر نرساند، دور نرویم از او، از رضای او دور نرویم. او می‌بیند، او می‌داند! حرف‌هایی که ما به همدیگر می‌زنیم. او عین‌الله‌الناظرة و اذنه الواعیة [است] و جلوتر از ماها می‌شنود حرف ما را. بلکه خودمان که حرف می‌زنیم این صدا از لب می‌آید به [ طرف]  گوش، فاصله‌ای دارد، او جلوتر از این فاصله، حرف خودمان را می‌شنود، از خودمان، کلام خودمان را؛ آن وقت [ آیا ] ما می‌توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟! می‌توانیم کاری بکنیم که او نداند؟!

بالاخره، نمی‌توانیم از خدا مخفی بکنیم اعمال خودمان را! او قادر است، ناظر است، علیم است، حکیم است. تا با او نسازیم، کارمان درست نمی‌شود. بین خودمان و خدایمان در خلوات، از تضرعات، از إنابه و از توبه، و از طلب توبه، طلب توفیق به توبه، دست برنداریم.

از خدا می‌خواهیم توسط انبیا و اوصیائش و وصی حاضرش که در پیش عارفین حاضر است؛ که ما را منحرف نکند از خدایی بودن و از خداییان و از وسائط امداد خدا، ما را منحرف نکند، بصیر و بینا بکند، خودشناس باشیم، خودی‌ها را بشناسیم، خدایی‌ها را بشناسیم، آن وقت خلاف اینها هم شناخته می‌شوند آن‌وقت.