دانلود
نمازهاي مستحب
«۶۳۸» نمازهاي مستحبي زياد است و آنها را نافله گويند. در بين نمازهاي مستحبي به خواندن نافله‌هاي شبانه‌روز بيشتر سفارش شده و آنها، در غير روز جمعه، سي‌وچهار ركعتند كه هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله عشا و يازده ركعت نافله شب و دو ركعت نافله صبح مي‌باشد. و چون دو ركعت نافله عشا را بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب مي‌شود. ولي در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه مي‌شود كه تمام آن را مي‌توان قبل از ظهر به‌جا آورد.
«۶۳۹» از يازده ركعت نافله شب، هشت ركعت آن بايد به نيت نافله شب و دو ركعت آن به نيت نماز «شَفْع» و يك ركعت آن به نيت نماز «وَتْر» خوانده شود. و دستور كامل نافله شب در كتاب‌هاي دعا گفته شده است.
«۶۴۰» نافله ظهر و عصر را در سفر، يعني در جايي كه بايد نماز ظهر و عصر را شكسته بخواند، ساقط مي‌شود؛ و امّا در جايي كه مخير است، نمازش را تمام و يا شكسته بخواند اظهر عدم سقوط نافله ظهر و عصر است؛ و امّا در نافله عشا اظهر عدم سقوط آن در سفر است، ولي احتياط اين است كه به نيت اينكه شايد مطلوب باشد به‌جا آورد.
وقت نافله‌هاي يوميه
«۶۴۱» نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مي‌شود و وقت آن از اول ظهر است تا موقعي كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مي‌شود، به اندازه دو هفتم آن شود، مثلاً اگر درازي شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه‌اي كه بعد از ظهر پيدا مي‌شود به دو وجب رسيد، آخر وقت نافله ظهر است. امّا بعد از اين وقت تا موقعي كه سايه به اندازه خود شاخص بشود باز هم نافله ظهر فضيلت دارد، ولي از نظر فضيلت به وقت قبلي نمي‌رسد؛ و قبل از اذان ظهر و بعد از اينكه سايه به اندازه شاخص شد به اميد اينكه الآن خواندن آن خوب باشد، مي‌توانند نافله ظهر را بخوانند، ولي بنابر احتياط اگر قبل از ظهر مي‌خوانند نيت ادا و اگر بعد از نماز مي‌خوانند نيت ادا و قضا ننمايند.
«۶۴۲» نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مي‌شود و وقت آن تا موقعي است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مي‌شود، به چهار هفتم آن برسد و اگر تا اين وقت نخواند، تا موقعي كه سايه به اندازه دو برابر شاخص بشود وقت فضيلت خواندن نافله عصر است، ولي از نظر فضيلت به وقت قبلي، يعني چهار هفتم شاخص، نمي‌رسد؛ و چنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند، بهتر است بنابر اظهر نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بايد نيت ادا و قضا نكند.
«۶۴۳» وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتي كه سرخي طرف مغرب، كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مي‌شود، از بين برود.
«۶۴۴» وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا آخر وقت عشاست و احتياط در اين است كه بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.
«۶۴۵» نافله صبح را بعد از تمام شدن نماز شب تا طلوع سرخي از طرف مشرق مي‌شود خواند و بعد از آن، اول نماز صبح و بعد از آن نافله صبح را بخوانند.
«۶۴۶» وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح و بهتر است نزديك اذان صبح خوانده شود؛ و اگر كسي چهار ركعت يا بيشتر از نافله شب را خوانده و وقت فريضه صبح رسيده، مي‌تواند نماز شب را تمام كند و مي‌تواند نافله و فريضه صبح را بخواند و بعداً باقيمانده نماز شب را قضا كند؛ و امّا اگر چيزي از نماز شب را به‌جا نياورده و يا كمتر از چهار ركعت به‌جا آورده، در اين دو صورت مقدم داشتن نافله و فريضه صبح بر قضاي نماز شب افضل است.
«۶۴۷» مسافر و كسي كه براي او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مي‌تواند آن را در اول شب به‌جا آورد.
«۶۴۸» نافله خواندن در وقت فريضه، ولو نافله غير يوميه باشد، در صورتي كه باعث فوت فريضه نشود جايز است و همچنين جايز است نافله خواندن براي كسي كه نماز قضا يا واجب ديگر مثل نماز استيجاري به گردن دارد.
 |  |  |  |  |
